Przyszłość

Przyszłość

Dogonisz to nasze ostatnie

okamgnienie, oddech, pragnienie

policzysz wdechy życia i potoki

łez zatrzymanych w jeziorze marzeń.

Zbierzesz krynice niesprawiedliwych

westchnięć marzyciela o ślubnych

białych kobiercach, zbierzesz dzbany

kwiecistych wód rodzinnego snu.

Płyniesz w strumieniach wściekłości

błądzisz podróżując jak syrena w

ciemnej, zimnej głębinie – dna myśli

szukając odpowiedzi na tak wiele pytań.

Pytasz o wczoraj – boisz się wspomnień

dopytujesz o dziś – nie dowierzasz chwili

zastanawiasz się nad jutrem – proszę śnij -

tylko one są rzeczywistą fantazją ludzi.

Nikt nie zna swojej godziny szczęścia

nikt nie pozna telepatii kochanków 

nikt nie zasmakuje czarnej magii i różdżki

która odgaduje nie-prawdę naszej przyszłości.

Bo przyszłość fruwa w niebiańskim raju

w chmurach różowych dni i ciepłych słów

nie trapiąc się beznadziejnością chwil

ani przyszłością historii kart pamięci.

Ona, tylko wzdycha ciche litanie

o dom, miłość, szczęście i godne życie

nie okrywa się chwałą pysznego złota

żyje w skromności, bo sama nie zna przyszłości.