Pociąg

Pociąg

Turkoczą stalowe koła pociągu

ogromnej masy jadącej przed

siebie z jednego krańca świata na

drugi całkiem obcy i egzotyczny.

W wagonach i ich przedziałach

tłoczą się dzieci, stare baby z kurami

w klatkach, chłopcy proszący cukierka

starsi panowie grający na harmonijce.

I ona. Panna zamyślona, piękna

wysoka, niebieskooka, z popielatymi

włosami do pasa, zgrabnie trzyma

papierosa w dłoni, pyk pyk pyka dym.

Patrzy i spogląda na ostre skały

gór Syberii, na potoki wijące się w

dole, na małe chatki drewniane barwne

na stado owiec pasących się w dali.

Myśli sobie, biedna Pani, że

wszystko znów upada w jej życiu

wszystko zakręca, wchodzi w

zaułki ciemne i brudne, spada tam.

Na dno ludzkiej egzystencji, upada

powoli zniszczona żądzami swej

natury, kipiąca erotyzmem i namiętnością

chce być uwięzioną wolną, chce miłości

Przeciera ostatnią łzę wspomnień

o nim, panu swojego życia i serca

upokorzona i upadła, podnosi się dumna

chowa ból do podręcznej walizeczki.

Zakłada swą czerwoną piękną suknię,

zasuwa wysokie kozaki, kupuje bilet

staje na dworcu..odjeżdża samotna

rzucając pod pociągu koła ostatnie

jego zdjęcie w uścisku kochanki.