Północ

Północ

Stoisz przed lustrem w rogu

pokoju, okrytym jeszcze

pyłem, warstewką kurzu dni

przecierasz go starannie swą

dłonią, spoglądasz mu prosto

w oczy i widzisz piękną kobietę

o regularnych zmysłowych

kształtach, o jędrnej swej piersi

czerwonych puszystych ustach

i turkusowo niebieskich oczach

odziana niedbale atłasową czerwoną

suknią z pantofelkami na stópkach

królujesz w ciemności wieczoru

czysta i jasna jak perła zachwytu

słyszysz znajomy turkot kół, rżenie

koni dzwonek trzeba schodzić

odwracasz się od lustra, pełna gracji

muskasz schody swymi butkami

wkładasz z pomocą lokaja futro

z syberyjskich soboli, jedziesz

wśród wysokich białych zasp

wśród gołych od mrozu drzew

chcesz być królową wieczoru balu

wchodzisz spóźniona na piękną

kryształową salę, pary tańczą walce

angielskie i wiedeńskie, orkiestra

stara się jak może, podchodzi

do ciebie pan – przystojny, modnie

ubrany... zabiera cię na parkiety

taneczne nocy bale..wirujecie

złączeni w całość ciał, jego perfumy

mieszają się z twoją prostotą pereł

i diamentów... całuje cię w uszko

w nosek i usta... żar bucha z jego

serca...niech trwa ta zabawa!

Nagle wybija północ, kukułka nakręcana

krzyknęła złą nowinę... bańka prysła

młodzieńca już nie ma? Został tylko

na parkiecie w złotej obudowie

malutki zegarek, wzięłaś go w swe ręce

otworzyłaś wieczko delikatnie subtelnie

by przeczytać znane słowa:

„kocham Cię - odchodzę, bądź zdrowa!”