Gloria

Gloria

Czasem bywa tak że idziesz

sam aleją miasta betonową

aleją kamiennych bloków

pełnych metalowych balkonów

z których doniczki burzliwie

wydają wodę na dół, prosto

na twą głowę idziesz sam

przez popołudniowe miasto

tulące się z zachodem słońca

na horyzoncie szkicują się cienie

widzisz tyle pięknych par

zakochanych ludzi, gołąbków

papużki wróbelki inne zwierzęta

zoo wypływają czule z ich ust

i krążą dumnie wśród tłumów

a ty spoglądasz łapczywie

spoglądasz uparcie i pełen

zazdrości mściwy prawisz

ciche modły czarne moce

by nieszczęście i samotność

nie tylko od ciebie biły, by

inne serce niewolniczo uwięziły

i pytasz się skrycie czemu?

Dlaczego wszyscy cię uwielbiają

a dlaczego tak mało kocha?

Zadajesz sobie tysiące pytań

gdzie popełniasz błąd, gdzie i kiedy

skręciłeś w ślepą ulicę? Cisza....

cisza rozbrzmiewa – nie ma

odpowiedzi na tak ciężki pytania

czekaj? Trzeba czekać na dzień

kiedy wszystkie ciemne karty

ułożone w niebie odwrócą się

spalą i oddadzą ci skrawek szczęścia

przecież każdy na nie zasługuje

przecież nie można się poddać

śmierci -samotności, walcz

walcz o radość na każdy

nowy dzień – przecież Gloria to ty!