O sobie...

O sobie...

Ciepły i spokojny ogień żarzył

się samotnie w głębi ciemnego

kominka, jasne płomyki tuliły

pachnące żywicą drewna sosnowe

czas płynie subtelnie, powoli...

Toczy leniwie swój bagaż

wspomnień, niesie istotę chwil

ostatnich radosnych spojrzeń

tuż przed jego odejściem, tuż

przed jego zimnym sercem …

Stajesz zmęczona troskami dni

wyciągasz dłoń do gorąca, raz

jeszcze pragniesz ujrzeć jego twarz

wrzucasz pomału zdjęcia do ognia

pozbyć się chcesz nieszczęścia...

Pozbyć się chcesz przeszłości

palisz to co było historią miłości

drżysz przed obliczem prawdy

plujesz sobie w twarz... twoja wina?

Wystarczyła wierność małżeńska...

Wystarczyło kilka szczerych słów

kilka złotych rozmów nie owianych

kłamstwem i wstydem, wystarczyło

zatroszczyć się o wasze szczęście

wystarczyło po prostu, zwyczajnie być

Gdy zakładał na szyję sznurek

gdy podcinał sobie żyły bólem

udręką straty ciebie... dał ci wolność

odebrałaś mu życie... odebrałaś mu

siebie... myśląc tylko o sobie, zasnął.