Krew

Krew

Zakładasz na siebie delikatną

atłasowo białą szatę otulającą

twoje ostudzone gniewem ciało

poprawiasz zburzone kosmyki

ciemnych włosów, spoglądasz

w dal, na cienką linię horyzontu.

Uśmiechasz się maskowym

szczęściem, jędrne usta koloru

czerwieni wina sinieją od bólu

kłamstwa i oszustwa własnych

uczuć... siadasz delikatnie na rogu

łóżka.. drżysz, patrzysz na niego...

Patrzysz boleśnie na jego nagie

ciało, na jego przystojną twarz

niebieskie zamknięte oczy, łza

łza toczy i szkli się w twoich oczach

tracisz przytomność prawdy, cisza

boisz się swojego ciężkiego oddechu...

Boisz się oddechu wspomnień

upiornych chwil w kłamstwie szczęścia

zanosisz się szlochem cierpień, ból

miłości, której nigdy nie było zrobił

ci znamię przeszłości... musisz odejść

musisz uciec od historii złamanego serca...

Poprawiasz atłasową sukieneczkę

wycierasz ostatnią łzę... zostawiasz

czystą kartkę listu, tuż przy lampie

delikatnie odsuwasz szufladę, wyciągasz

w zaciśniętej dłoni nóż... wstajesz dumna

spoglądasz na niego ostatni krwawy raz...

Kap. Kap. Kap. Płynie czerwona woda

płynie krew spieniona wolnością życia

wychodzi przepiękna królowa radości

wtapia swoją nagą stopę w śnieg, biały

obrus... idzie w nadziei na nową siebie

zostawia po sobie ślad, ostatnie krople krwi

zastygnięte w zmrożonym śniegu szczęścia.

… umiera …