Zboża

-
Zboża

Bezkresna pustynia złota
kołysze się pod siłą tańców
lekkich wiatrów, tańczą
dumne kłosy zbóż, tańczą.

Wstydliwe maki wychylają
się niepewnie z szału wolności
garną się siłą do wspólnej
zabawy, pragną oddechu...

Niebieskie chabry cicho tulą
się do rumianków z nadzieją
na wspaniałe romanse, miłość
i bajkowe życie, niedostępne.

Niedostępne rumianki oddają
pokłony książętom olbrzymiej
pustyni zbożowego złota, padają
martwe przed krajobrazem wsi.

I tak żyją wspólnie w symbiozie
poddaństwa i chwały... aż przyjdzie
deszcz, potem słońce obleje kłosy
aż na końcu setnie je, cichy żniwiarz...

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Spotkanie

-
Spotkanie  Ławka w parku porośnięta mchem zarośnięta pajęczyną czasu Stoi w oddali w ciszy życia w blasku gwiazd i księżyca Zastygnięta chwilą pięknych marzeń zasnęła w nadziei... pewna dziewczyna śpi słodko, piękna zaklęta w bajce swych cichych pragnień czeka na miłość tysiące już godzin i wieków czeka ona na niego pana, księcia dyrygenta miłości czeka na spotkanie tajne ich pocałunki grzeszne słówka na dobranoc niecierpliwi się boi i drży o niepewność czy go spotka przed zamknięciem oczu w miłości do chłopca z krainy naiwności 
Czytaj więcej

Gdybym

-
Gdybym Gdybym mógł cofnąć czas powiedziałbym Ci, że jesteś najcudowniejszą kobietą na Ziemi, powiedziałbym Ci że te wszystkie chwile przy Tobie były niczym bajkowe sny, niczym mitologiczne wielkie miłości. Gdybym mógł cofnąć czas przytuliłbym Cię najmocniej w całym świecie, wysłałbym Ci list pełen pocałunków, róż całowałbym Cię czule przed snem patrzyłbym cicho kiedy zasypiasz i uśmiechał szeroko kiedy wstajesz. Gdybym mógł cofnąć czas powiedziałbym Ci, że nie masz wad, że każde twoje spojrzenie pobudza moje myśli, każdy dotyk rozpala żar pożądania żar miłości, powiedziałbym Ci kochaj mnie do nie-przytomności! Gdybym mógł cofnąć czas nie zniszczyłbym tych mostów nie zburzyłbym tego domu wspólnych naszych marzeń o przyszłości w objęciach za - kochanych, powiedziałbym Ci, że tęsknię, że marzę tylko o Tobie. Nie wiem jakich słów mam użyć, jakie pieśni śpiewać jakie poematy układać, by wyrazić to co czuję, by...
Czytaj więcej

1 październik

-
1 październik Delikatny mglisty promyk przywędrował wraz z nami do wysokiej białej sali, gdzieś na końcu korytarza, całkiem obcy, całkiem sami – czekamy. Ciepły jesienny wiaterek kołysał subtelnie jeszcze zielone liście, szum tych małych rączek budził w nas wspomnienie lata wspomnienie lat beztroski A my niczym żołnierze przyszłości zasiedliśmy w brązowych ławkach cicho zawstydzeni, pełni obaw o jutro, bojaźliwie chcący poznawać nowości, radośni nie znający strachu. Cisza rozgościła się wśród nas nagle szepty zagrały swą orkiestrę pierwsze uśmiechy na twarzach jak u dzieci... kreśliły się rumieńce pierwsze wrażenie już za nami... Spogląda. Spogląda na mnie – ona ciemnowłosa dziewczyna, o pięknych oczach uśmiecha się cnotliwie pełna iskier szczerości i szczęścia w oczach spogląda na mnie ciszą – milczy.... Spogląda, spogląda, proszę spoglądaj spoglądaj na mnie jeszcze raz... piękny cudowny raz, gdy serce moje cie...
Czytaj więcej