Zboża

Zboża

Bezkresna pustynia złota

kołysze się pod siłą tańców

lekkich wiatrów, tańczą

dumne kłosy zbóż, tańczą.

Wstydliwe maki wychylają

się niepewnie z szału wolności

garną się siłą do wspólnej

zabawy, pragną oddechu...

Niebieskie chabry cicho tulą

się do rumianków z nadzieją

na wspaniałe romanse, miłość

i bajkowe życie, niedostępne.

Niedostępne rumianki oddają

pokłony książętom olbrzymiej

pustyni zbożowego złota, padają

martwe przed krajobrazem wsi.

I tak żyją wspólnie w symbiozie

poddaństwa i chwały... aż przyjdzie

deszcz, potem słońce obleje kłosy

aż na końcu setnie je, cichy żniwiarz...