Świat

Świat

Klęczy Matka Boska nad

losem swoich dzieci, płacze

ogromne łzy spływają jej tocząc

z sobą ból i rozpacz cierpień...

Rozkłada ręce modlitw do

samego Sprawiedliwego, rany

krwawią z jej serca, upada

zemdlona z pragnień szczęścia.

Krzywdzą zbrodniarze jej dzieci

krzywdzą niewinnych ludzi za

ideologie, doktryny i straszne

polityczne nieludzkie plany, płacze.

Wysokie strzechy drewnianych

chałup już w ogniu stoją, palą ...

kamienne krzyże leża martwe na

polach, ogień pożera lasy i nieba.

Obolałe i pełne złości galopują

konie przez jeszcze zielone stepy

załadowane wozy rodzin

uciekają przed siebie, przed wojną

Uciekają do krainy choć chwili pokoju

uciekają wierząc w ludzką dobroć

ostatnia licha cerkiew płonie z łzami

Matki z Dzieciątkiem... świat ginie.

Świat się pali, świat traci zmysły

gdy brat staje się wrogiem dla brata

gdzie zazdrość i pieniądze kuszą

niewinnych ludzi do mordów, śmierci.

Świat staje na głowie. Qua vadis świecie?

Gdzie zmierzasz ze swoimi dziećmi

nad brzeg piekła, diabelskiej rzeki? – stop.

Zatrzymaj się i pomyśl o skaleczonych sercach

naszych matek.