Nadzieja

Nadzieja

Czyż to tylko legend podania

czy to nie – ludowa prawda

że Ona zawsze ostatnie ucieka.

To Ona zawsze ostatnia wychodzi

z północnego balu... zamyka swe

drzwi przed niedowiarkami snów.

To Ona szlachetna, wiecznie młoda

królowa balów, bajek i powieści...

ubrana w delikatnie jedwabie, niesie

Niebieskie książęce szaty, kobieta...

oblana złotem korony i berła, władcza

w jej rękach ludzkie życie lub śmierć.

To do niej skrycie cała ludzkość

się modli, wzywa o pomoc, ratunek

to Ona potężna istota zmysłów...

To Ona pozytywnie motywuje do

kroków dalej, do spacerów w nie -

znane, to Ona prowokuje – … żyj!

To Ona – niewinna panienka buduje

świat, jego rytm... jego tchnienie, to

ona nadaje sens wierze w nicość … !

To Ona – Pani Nadzieja... rodzi się

wcześnie, gdy świat w czarnych

brawach już śpi, otulony spokojnie

W ciszy. To Ona na horyzoncie

beznadziejności iskrzy wszech -

jasność.... budzi nas w drogę życia.

To Ona podobno wygasza ostatnia

Nadzieja umiera ostatnia, to Ona

podtrzymuje nas w zdrowych zmysłach.

To ona tuż obok Miłości wytacza szlak

to Ona obok Wiary... wskrzesza Siebie

by żyć zawsze piękną przyszłością chwil.