List

List

Ponownie pełna swej gracji

siedzisz w ciemnym pokoju

tam na końcu korytarza domu

przy nijakim blasku...świec...

Trzymasz w dłoni, subtelnej

swe złote pióro...niepewnie

coś pisząc, stawiasz pełne litery

dumnie składasz zdania listu.

Zastanawiasz się nad jego treścią

nad bólem i rozpaczą samotności

kochałaś go na zabój... kochałaś

go tej nocy, gdy na murach miasta.

Zamigotała złota gwiazda z młotem

na czerwonym tle zachodu słońca

gdy w dali słychać był nieznane

pieśni, pieśni chłopów rewolucji.

Dudniła całą ulica w blasku lamp

dudniała od ciężkiego chodu...

ochotników zmian i przygód, szli

pukali do każdego domu - zabijali.

Zabijali tych co marzyli o carskim

pałacu, co miesięcznym hucznym

balu...o złocie, diamentach, kawiorze

umarli stawiając opór wojnie domowej.

Piszesz ten list w myśli nadziei

że znów powróci piękny, wysoki...

taki twój; marzysz o jego zapachu

perfumach z Francji i kwiatach róż.

Marzysz, by wstał... ale on milczy

spokojny, zimny, blady, trupi pan

zamknięty w czterech ścianach...

drewna... oddycha w nowym świecie.

W nowym świecie piękniejszym

może wolnym od łez, ale ubogim

okradzionym z ludzkich ruchów...

zubożały w prawdziwą ludzką miłość.