Julia

Julia

Zostań tu... Słońce moje, Luba

choć jeszcze widno... na minutę,

na godzinę końca dnia na....chwilę

na spłynięcie ostatniej ciepłej łzy.

Nie... nie smuć się.....jesteś śliczna!

wiem, wiem... lubisz czerwone róże

tak, tak... kolacja przy świecach

w nocnej scenerii nad morzem...

Przecież wiesz... jak Cię Kocham

głuptasku... ty mój... - cisza.

Kochanie, co robisz?

Dzióbku... zostaw to! To niebezpieczne!

Julia!!! Stój... nie! Nie!!!

Uciekła? - spadła w otchłań...

tam w dół leciała... taka spokojna

taka uśmiechnięta – wpadła do oceanu?

Umarła.... - płynie po wolności

dryfuje jak samotny okręt po świecie

dociera do portów ludzkich serc...

niesie im Dobrą Nowinę – Miłość...

Mnie ją zabrała, utonęła w ciemności

marzeń i beznadziejności życia...

odcięła mi ostatnią kroplę wody

wysączyła nektar szczęścia z duszy.

Schowała to wszystko na dnie...

szkatułki niedostępnej - w jej głowie

ukradła to wszystko – ten fundament

by zbudować twierdzę Spokoju...

Zamczysko Harmonii w naszych

grających rytmem zakochanych – myślach

tam są bezpieczne, te nasze ostatnie spojrzenia,

pocałunki, oddechy, wejrzenia....

Zamknięte w lochach głębi rozumu....

odcięte od ludzkich zazdrości i zła

bliskie tylko nam – Kochankom -

w snach i w naszych wspomnieniach...!