Bańka

Bańka

Rozmarzyłaś się? Nie ma -

po co... cały ten świat to, to...

nasza bajka, mydlana, ona pęka.

Pęka niespodziewanie i bardzo

gwałtownie, łamie nasze życie

niczym chude drzewka losu...

Pojawia się niczym zachód

letnią porą, romantycznie i

obojętnie, cicho... nijako sobie.

Nikt z niej nie robi problemu...

każdy żyje obok niej, subtelnie

godząc się z jej nagłością bycia.

Ale...gdy spada nagle niczym

wiosenny zimny deszczyk, rosi

nasze serce i myśli kroplą łez.

Pęka i zabiera... to co budowane

to co zadbane i pielęgnowane...

przez dziesiątki lat, łamie wszystko.

Łamie i burzy potęgę miłości...

wyrywa korzenie spokoju i ciszy

porywa strzępki ostatnie zdrowia...

Zostawia po sobie bezlitosny,

nagi ślad, gorącą chłodem ranę

krzywdę, ból i niesprawiedliwość.

Zostawia, przecież nadmuchany

przez nas balonik zła, pychy i...

ciemnej zazdrości do... ludzi....

To my ją stworzyliśmy, by zdobiła

naszą codzienność kolorem, a nie

ciągłym smutkiem głupoty Losu.

Pragnęliśmy, by zdobiła złotem

naszą sławę i chwałę, obojętni, okrutni

pijemy swoją gorycz życia – samotni.