Pantofelek

Pantofelek

Gdy ciemna noc mglistą swą

suknię toczy nad śpiącym

miasteczkiem.... ostatnie gwiazdy

budzą się ze snu, by świecić niebu.

Cekinowe świeczki mienią się

na szafirowym ogromie granatu

tworzą nocne freski ciszy.... dla

zakochanych par... noc miłości.

Noc dla balu... szaleństw bez

granic wytrzymałości... walce

angielskie, wiedeńskie... snują

się pantofle i drogie perfumy...

Po parkiecie... błyszczącej pustyni

pustyni pałacowych igraszek

zabaw i wieczorowych westchnięć...

cicho leje się wino, cyka zegar – północ.

Wybiega młoda skrycie przerażona

kobieta, niezwykle piękna panienka

zbiega rytmicznie z marmurowych

schodów.... gubi maleństwo – bucik.

Za nią podąża zmieszany królewicz

woła, szuka... żyje wspomnieniami

powraca zapachem jej usta i ciała...

Uciekła? Zniknęła? - został pantofelek.

Biegnie latami potężny książę...

szuka domów, gdzie owa panienka

mieszka... odnajduje lichą chałupkę

siedzi w niej... smutna, zapracowana.

Wkłada bucik na jej zgrabną stópkę

leży jak ulał... otula jej nóżkę

całuje ją mężczyzna.... wyznaję miłość

i zapowiada wspólne życia, aż po śmierć.

Złączeni przez przypadek losu...

zaczarowani przez taniec serc i dusz

poznani przez telepatię uczuć...

żyją teraz już długo i szczęśliwie.