Kraina

Kraina

Ty nie wiesz mój silny chłopcze

ty nie znasz moja piękna dziewczyno

jak smakuje szary popiół ludzkich

domów, jak pachnie miasta ruina.

Ty nie nie wiesz jaką traumę

przeżywa człowiek kiedy dnia

pięknej porze zostaje wywleczony

całkiem nagi, zmarznięty, bosy.

Ty nie wiesz Młode Pokolenie

czym jest oderwanie matki od

dziecka, słyszalny w holu jego

płacz, kwilenie i spływanie łez.

Ty nie rozumiesz lamentu kobiet

gdy rozdarci przez karabiny, ciche

strzały mężowie martwi i sini padali

a one ciągle ich jedynych kochały.

Ty nie pojmujesz ciemnej nocy

w pełnym smrodu, bólu i cierpienia

blaszaku, w drewnianym domku spałeś

dzieliłeś kąt skrzypiącego tapczanu.

Ty nie zastanawiasz się nad błahostką

walką o kromkę chleba, o kroplę żywej

wody; ty nie myślisz dniami o tęsknocie

stracie bliskich porwanych w wirze wojny.

Ty teraz Młody Człowieku siedzisz

w ciepłym, pełnym troski domu...na

polskim gdzieś osiedlu... śmiejesz się

w radości transie, pachniesz szczęściem.

Ty teraz Młody Człowieku oddychasz

w pełni czystą i potężną siłą wielu

poległych, siłą walki za kraj, ojczyznę

- żyjesz teraz Człowieku, w wolnej Polskiej Krainie.