Sen

Sen

Pamiętasz, miałem taki dziwny

tajemniczy, obcy, nieznany sen?

Pamiętasz śmialiśmy się razem

pewni naiwności przepowiedni?

Zaklinaliśmy się na całe światy,

że te sny to jedna wielka bajka

my się przecież kochamy... my

jesteśmy ciągle, zawsze razem.

Ale pewnego dnia wstałem...

wcześnie rano, nieswój, inny

oglądam się na wszystkie strony

zaglądam w kąty – nie ma Cię?

Spałaś koło mnie, wtulona w

moją pierś, objęci w miłości, gdzie

gdzie jesteś? Nie uciekaj przed mną

schowałaś się, Ty mój Skarbie...

Siadam przerażony, spływają krople

złości; krynice bólu i smutku...

wysychają mi usta od braku twojego

pocałunku co rano.... uszczypię się!

Przecież to sen, koszmar, pomyłka...

obudzę się, przetrę oczy i jesteś...!

Co? Dlaczego? Nie ma Cię? Kochanie!

Zapomniałem – straciłem ją... odeszła!

Sen przepowiedział mi wielką miłość

zerwałem nici radości z moją żoną

poszedłem w ciemny las za niby muzą

poznałem ją bardzo blisko – oszustwo.

Oszukuję siebie, nie kocham jej...

tylko ciebie.. ale nie ma nas... nie ma

Cię... tylko puste łóżko, zimne krzesło

cisza i samotność w całym domu.

Nie wierz snom, proroczym diabłom

one owładną twoje czyste myśli

doprowadzą do obsesji, próżności...

ostatecznie niszcząc to co jest dobre!

Zniszczą do dna, dogłębnie pałace

szczęścia, radości i harmonii oddechów

one zazdroszczą najdrobniejszych marzeń

uwierz mi – sen to twój niepozorny wróg

- wstań za nim będzie za późno!