Balkon

Balkon

Zakładasz na siebie czerwony lekki

już stary, atłasowy szlafrok, otulasz

swoje powabne i kwieciste ciało ciepło

wychodzisz na zimny, śnieżny balkon.

Syberyjski wiatr miota twoimi długimi

prostymi, ciemnymi włosami, tłamsi je

chronicznie, nieelegancko i bezczelnie

w cały świat, dodaje Ci uroku i wdzięku.

Związujesz w ślicznej swej zgrabnej talii

cienkie wieczorne odzianie grubym pasem

strugasz niedostępną, grasz ze łzami w

oczach – cichą - szpiega szukającego miłości.

Spoglądasz na zamarznięty staw

i przycumowane łódki przygody

gdy letnim pięknym dniem, z nim

wtulona w jego ramiona – płynęliście.

Cisza, tylko fale zburzonej tafli jeziora...

uderzały nagannie w wasze uśmiechy

szczęśliwi, młodzi, płoną w was ognie

nadziei, marzeń, pożądania i zmysłów...

Wpatrzeni w siebie, pragnęliście

spokojnej harmonii i bujnej chwili

czasu przyszłości, minut tylko razem

nie wiedzieliście o zgrozie, łzach...

O tęsknocie. Jej jeszcze nie znaliście

ona przyszła jak wiosenna piękna noc

gdy on w militarny płaszcz ubrany

z czapeczką figlarnie całował Orła.

Zostawił Ci pocałunek, krzyżyk,

zdjęcie i chusteczkę... wycałował czule

nie wiedział, że osieroci miłość, kobietę

ginąc na froncie za czyjąś kiepską wojnę.