Stereotyp

Stereotyp

„To jest dziwny człowiek!”

„Szaleniec!”, „Pomyleniec!”

wołają zewsząd groźne głosy

głosy, które niczym sztylet – zabijają.

Zabijają wszystkie niewinne istoty

dotknięte Losu niesprawiedliwością?

może po prostu kolejną jego drwiną?

może on lubi się bawić ludzkimi uczuciami?

On jest jak bezczelny egoista,

imperialista własnego ciała i myśli

bezwstydna hiena – czyhająca na błąd

na nasz niewłaściwy krok i upadek.

Sączy z języków gapiów gorzkie słowa

krytyki, obłudy i braku wstydu...

spontaniczne okrzyki chamstwa i głupoty

owinęły ich serca, aż do nieprzytomności.

Oni i on szydzą sobie z nas – nijakich?

może zdeptanych przez rzeczywistość?

gdzie ta równość i wspólnota?

braterstwo, solidarność – brak im słów!

To wszystko - niekończąca się zabawa

zabawa wyzwisk i podłych plotek...

ciemnoty prostego ludu, który zastygnięty

w ciemnym lesie – nie potrafi już kochać!

Nie potrafi już dawać innym!

Nie potrafi już szanować innych!

Tylko w całym świecie prośby,

wieczne żale – dajcie – potem wezmę!

Niech legną ostatnie mury tego zamczyska

niech padnie gorejący krzak nienawiści

niech popłynie w nas czysta woda nadziei

nadziei i wiary na lepszy – nasz świat.

Zatrzymajmy się choć na chwilę

zerwijmy wszystkie węzły kłótni

oderwijmy się od ziemi i lećmy do nieba

bo tam wszyscy będziemy równi i szczęśliwi.